Wystawa Videosyntezy jest unikalną prezentacją twórczości artystów wykorzystujących analogowe i modułowe systemy tworzenia sztuki. Jest to również próba ukazania współczesnych tendencji i tradycji, które stoją za tą dziedziną sztuki wideo.
Piotr Ceglarek (PL)
Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Zajmuje się sztuką nowych mediów: video, muzyką elektroniczną, programowaniem i projektowaniem generatywnym. Laureat stypendium Ministra Kultury. Współtworzył grupę audiowizualną RGBoy oraz Teleport Katowice. Jest asystentem w Pracowni Działań Multimedialnych Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach oraz współzałożycielem i kuratorem Biura Dźwięku Katowice. Interaktywne instalacje audio-wizualne oraz projekty multimedialne realizował m.in dla Street Art Festiwal, Festiwalu Filmów Kultowych, Zollverein – ExtraSchicht, Art+bits, Medialab Katowice, Tauron Nowa Muzyka, Poolloop Festival, Rondo Sztuki, Galeria Szara, Unsound Festival, Open Source Festival, Galeria Plato. Współtworzy duet Ceglarek&Dybała oraz kolektyw audio-wizualny Modulartelevision.
Loris Cericola (IT)
Loris Cericola jest włoskim artystą sztuk wizualnych i muzykiem, urodzonym w Turynie w 1995 roku. Studiował malarstwo, rytownictwo i druk artystyczny na Akademii Sztuk Pięknych w Maceracie. Przez lata pracował nad wieloma formami ekspresji wizualnej, od sztuki ulicznej i ilustracji po kolaż i techniki rytownicze. Od końca 2015 roku skupił się na analogowym wideoarcie, eksperymentując z opartym na urządzeniach zewnętrznych sprzężeniem zwrotnym wideo, używając kamer, mikserów, monitorów telewizyjnych i innych anachronicznych urządzeń do wytwarzania obrazu. W serii „magnetic paintings” wykorzystuje swoje klasyczne wykształcenie malarskie do tworzenia na urządzeniach elektronicznych abstrakcyjnych pejzaży w ruchu, zarejestrowanych na taśmach wideo. Jest aktywny na włoskiej scenie undergroundowej jako muzyk i artysta wizualny, współpracując z innymi artystami i wytwórniami.
Neil Ebbflo (US)
Neil Ebbflo to projekt oparty na analogowej syntezie wideo, tworzony przez Neila Jody. Jody prezentował swoje performanse wideo między innymi na Day for Night 2015, SXSW 2017 Holodeck showcase, w Contemporary Arts Museum w Houston, tworzył wideoklipy do muzyki Dylana Camerona, a także w niezliczonej ilości instalacji na żywo wspierając wizualnie muzyków od 2015 roku do chwili obecnej. Graficzne i multimedialne instalacje Jody’ego prezentowane były w Galerii Flatland (lipiec-sierpień 2018), na Houston Tech Fest (wrzesień 2018) oraz w San Jacinto College North Campus Gallery (marzec 2018). Obecnie Neil zaangażowany jest w artystyczne działania edukacyjne i w skierowane zarówno do uczniów, jak i studentów, projekty ekspozycyjne dotyczące nauk przyrodniczych, technologii, inżynierii i matematyki (STEM). Instalacje te koncentrują się na powiązaniach między sztuką i matematyką, z naciskiem na wykorzystanie metod bezpośredniego sprzężenia zwrotnego w pracy z kamerą, w celu zobrazowania twórczego zastosowania systemów funkcji iterowanych, samopodobieństwa i układów dynamicznych. Neil wykorzystuje modularną syntezę audio i wideo do tworzenia scenariuszy wizualnych, które poprzez zastosowanie koloru i wzorca, inspirują introspekcyjne podróże w niewidoczne czasem zakamarki i granice świadomości widza. Neil Jody jest profesorem matematyki w San Jacinto College w Houston Texas.
Pascal Hector (DE)
Jako założyciel wytwórni muzycznej Meudiademorte i członek eksperymentalnej grupy muzycznej Datashock, Pascal Hector (ur. 1982) jest działaczem niemieckiego podziemia artystycznego od początku ubiegłego dziesięciolecia. Oprócz nagrywania i wydawania muzyki pracuje jako artysta wizualny używający syntezy wideo i studiuje sound art w Akademii Sztuk Pięknych w Saarbrücken (HBKsaar).
Derek Holzer (US/SE)
Derek Holzer (USA 1972) jest artystą audiowizualnym, archeologiem mediów, wykładowcą i twórcą instrumentów elektronicznych. Po latach pracy w Holandii, Niemczech i Finlandii, obecnie mieszka w Sztokholmie. Występował na żywo, prowadził warsztaty i tworzył dziesiątki unikalnych instrumentów i instalacji od 2002 roku w Europie, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Nowej Zelandii. Aktualnie pracuje nad doktoratem, który pisze na wydziale Sound and Music Computing w Royal Institute of Technology w Szwecji (the KTH). W pracy naukowej koncentruje się na odtwarzaniu historycznej technologii syntezy dźwięku.
Jego instalacje, performanse i warsztaty prezentowane były na takich festiwalach, jak Transmediale (DE), CTM Fest (DE), Piksel (NO), Tsonami Festival (CL), Instants Chavirés (FR), FACTO (MX), Norberg Festival (SE), UH Fest (HU), WORM (NL), Bent Festival (USA), Lab.30 Festival (DE), Almost Cinema (BE), NETMAGE Festival (IT), Mapping Festival (CH), Tesla (DE), WRO Biennale (PL), Arts+Communications (LV), Medienturm (AT), Le Festival Accès(s) (FR), LAK Festival for Nordic Sound Art (DK), De Paviljeons (NL), Art Center Nabi (KR), Govett-Brewster Gallery (NZ), Dutch Filmfestival (NL), European Media Arts Festival (DE), Seeing Sound (UK), Share Conference (SRB), FILE Festival (BR) i wielu innych.
Haraldur Karlsson (IS)
Haraldur Karlsson (ur. 1967, Reykjavik) mieszka i pracuje w Norwegii. Od blisko 30 lat specjalizuje się w eksperymentalnej sztuce wideo. Posiada dyplom w dziedzinie Mixed Media islandzkiej Akademii Sztuk Pięknych w Reykjaviku oraz licencjat w dziedzinie sztuki mediów na Akademii Sztuk Pięknych w Enschede, w Holandii (AKI). Studiował multidyscyplinarną sonologię w Konserwatorium Królewskim w Hadze. W latach 1999-2009 pracował w islandzkiej Akademii Sztuk Pięknych jako kierownik digital Media Lab.. Obecnie mieszka w Oslo. Zrealizował szereg wystaw, performansów, warsztatów i wykładów w Norwegii i za granicą.
Christopher Konopka (US)
Christopher Konopka jest artystą multidyscyplinarnym, skoncentrowanym na łączeniu interakcji człowiek-komputer, syntezy analogowego wideo i eksperymentalnego nauczania. Jest pasjonatem odnajdywania nowych sposobów integrowania komputera z człowiekiem. Jego zróżnicowane możliwości twórcze prowadzą go do celu, którym jest rozwijanie takich systemów komunikacji, które umożliwiają wgląd w indywidualne doświadczenie ludzkiej natury.
Alberto Novello (IT)
Alberto Novello w swojej twórczości wykorzystuje znalezione lub zdekontekstualizowane urządzenia analogowe do analizowania związków światła i dźwięku w formie kontemplacyjnych instalacji i performansów. Rekonstruuje i modyfikuje narzędzia z analogowej przeszłości: oscyloskopy, wczesne konsole do gier, analogowe miksery wideo i lasery. Pociągają go ich wewnętrzne ograniczenia i silne „osobowości”: płynny ruch wiązki, żywe kolory, nieskończona rozdzielczość, brak klatkażu i estetyka linii. Używając tych zapomnianych urządzeń, wystawia publiczność na estetyczne zróżnicowanie pomiędzy wszechobecnymi projekcjami cyfrowymi a naturalną żywością wiązek analogowych. Wywołując refleksje nad socjopolitycznym wpływem technologii w namyśle nad historią i współczesnością jej rozwoju, stawia pytanie o to, co znaczy „stare”, a co naprawdę dodaje „nowe”.
Krzysztof Pawlik (PL)
Krzysztof Pawlik zajmuje się sztuką audiowizualną od początku lat 90. Jest autorem licznych prac z dziedziny wideoartu oraz instalacji i performansów, które prezentowane były na festiwalach i przeglądach w kraju i zagranicą. W swoim dorobku ma też wiele realizacji dźwiękowych i wizualnych dla teatru.
Pracuje w technologiach analogowych, cyfrowych i hybrydowych, choć w ostatnim czasie głównie zainteresowany jest tworzeniem obrazów i dźwięków przy pomocy sterowanych napięciowo systemów modularnych. Do wytwarzania i przekształcania sygnału audio i wideo używa generatorów, oscylatorów, filtrów i innych zewnętrznych narzędzi i urządzeń, traktując obraz i dźwięk jako pełnoprawne elementy struktury dzieła. Oprócz modularnej syntezy audio i wideo, wykorzystuje także technikę feedbacku, glitch, przesterowania obrazu i dźwięku oraz inne techniki, nadające kształt dźwiękom i wydźwięk obrazom.
Javier Plano (AR)
Javier Plano (Buenos Aires, 1979) jest absolwentem National University of Tres de Febrero (UNTREF) (kierunek sztuka elektroniczna, specjalizacja sztuka wizualna). Brał udział w warsztatach twórczości audiowizualnej m.in. z Hernanem Khourianem i Gustavo Galuppo. W 2013 roku był uczestnikiem programu stypendialnego Fundación Telefónica „Interactivos”, kierowanego przez Rodrigo Alonso i Mariano Sardóna.
W 2007 roku zaczął realizować prace wideo i instalacje, uczestnicząc w różnych festiwalach i wystawach organizowanych przez instytucje w kraju i za granicą. W latach 2008-2016 był częścią audiowizualnego centrum badawczego UNTREF Continente, kierowanego przez Andrésa Denegri i Gabrielę Golder. Był zastępcą dyrektora i koordynatorem technicznym pierwszego Bienal de la Imagen en Movimiento (BIM) w 2012 roku oraz producentem odpowiedzialnym za koordynację techniczną edycji 2014 i 2016.
Bill Wiatroski (US)
Bill Wiatroski (Alameda, Kalifornia) jest artystą medialnym, który jako źródło obrazu wykorzystuje modularną syntezę wideo oraz sygnały wysyłane z kamer w czasie rzeczywistym i sprzężenia zwrotne. Przetwarza je przez szereg przestarzałych transmisyjnych mikserów i procesorów na zamówienie, aby stworzyć subtelnie zabarwione abstrakcyjne interpretacje sygnałów elektrycznych i optycznych generowanych przez instrumenty wchodzące w interakcję ze środowiskiem. Prace Billa były prezentowane w na solowych i zbiorczych wystawach w Phoneix Gallery, SubZero Festival, Sand City’s West End Festivals, Bath University’s Seeing Sound i Gray Area’s Unseen Series. Wiatroski regularnie współpracuje z Bay Area i wspiera wizualnie koncertujących artystów, takich jak Lumerians, Mike Patton, Q Bert i inni. Jest rezydentem sztuk wizualnych Resonant Frequencies w Bay Area (obecnie w jej 29. edycji) oraz posiada nieregularną rezydencję w RobotSpeak’s Church of the SuperSerge.
Mike Celona (US)
Mike Celona to artysta medialny, edytor i VJ z Rochester, Nowy Jork.
Od zawsze interesowało go odkrywanie unikalnych estetycznych i technicznych właściwości medium wideo jako środka wyrazu poprzez syntezę, cyfrowe i analogowe przetwarzanie oraz selektywne sekwencjonowanie obrazów (znalezionych i własnych) w celu tworzenia kolaży, które powołują coś odmiennego, niż tylko opowiadanie konwencjonalnej historii.
Jan Dybała (PL)
Jan Dybała Jr. – twórca multimedialny, projektant z Katowic. Autorskie prace audiowizualne, scenografie i oświetlenie sceniczne realizował m.in. dla: Elektro Klub 2016-2019, Tauron Nowa Muzyka 2008–2020, Ars Cameralis Festiwal, Warsaw Electronic Festiwal, Media Biennale WRO, Art+Bits Festiwal, Medialab Katowice. Od 2014 roku jest kuratorem projektu Biuro Dźwięku Katowice. Współtworzy studio projektowe Atelier S10 i audiowizualny zespół MTV: Modulartelevison.
David Francus (US)
David Francus jest artystą i inżynierem z Orlando na Florydzie. Jego medium to elektromagnetyzm. W swojej pracy twórczej i zawodowej wykorzystuje wszystko, od fal radiowych po lasery i promienie rentgenowskie, ale jego dorobek artystyczny zwykle mieści się w spektrum widzialnym. Pracuje na styku sztuki, nauki i technologii. W konfrontacji z wyborem pomiędzy sztuką i nauką w swojej karierze akademickiej, zdecydował się na oba te kierunki. Uważa, że są to dwa uzupełniające się obszary, dlatego też imponujący jest jego dorobek na styku dyscyplin. Wokół nas jest wiele niewidocznego piękna. David stara się, aby to piękno było poznane. Jego prace dotyczą percepcji, synestezji, nauki, technologii i tajemniczej energii występów na żywo. Pracował jako naukowiec zajmujący się VR’em i symulacjami, jako projektant elektroniki i inżynier systemów oraz jako technik pokazów laserowych w kilku prestiżowych projektach. Od 2012 roku pracuje w dziale badań i rozwoju Walt Disney Attractions Technology. Wystawiał swoje prace w kraju i za granicą, jest wielokrotnie nagradzanym autorem projekcji laserowych i posiada dwa patenty w Stanach Zjednoczonych.
Evan Henry (US)
To, co zaczęło się jako miłość do fotografii, kina i found footage, przerodziło się w coś znacznie większego, gdy w 2015 roku Evan Henry zapoznał się z technikami wideo circuit-bending i przestarzałą elektroniką wideo. Jego celem było wykorzystanie tych elementów w czasie występów na żywo. Zaczęło się od urządzeń tachyons, magnetowidów i mikserów wideo, przerodziło w zakup używanego autonomicznego syntezatora wideo, budowanie jego ekspanderów, a nieco ponad rok później, w linię modułów LZX do samodzielnego montażu, by łączyć procesy analogowe, cyfrowe i oscylograficzne. Od tego momentu sztuka wideo przestała być tylko hobby i stała się pełnowartościowym sposobem na życie. Henry nieprzerwanie występuje z różnymi artystami. W 2018 roku dołączył do Steve’a Hauschildta z Ghostly International na trasie koncertowej po Wschodnim Wybrzeżu i Kanadzie. W 2019 roku został artystą rezydentem Proton Limited w Dallas w Teksasie. Te działania wyznaczyły stale ewoluujący obszar eksploracji wizualnych. Jego twórczość, która rozszerzyła się o film natychmiastowy i 35mm, pojawia się w galeriach i rozmaitych wydarzeniach artystycznych w całym Północnym Teksasie. Kiedy nie koncertuje lub nie koordynuje wizualizacji dla Dallas Ambient Music Nights, Henry pisuje do różnych periodyków lub konstruuje elektroniczne urządzenia wideo dla innych artystów. W efekcie ciągłej rozbudowy w ostatnich latach jego prace rozwinęły się do ogromnych cyfrowych rozmiarów w Resolume Arena i Max/Msp.
Andrei Jay (US)
Andriej Jay jest matematykiem i twórcą wideo zainteresowanym eksplorowaniem współzależności między badaniami naukowymi i artystycznymi. Wykonuje liczne open source’owe narzędzia do tworzenia wideo, uczy użycia technik syntezy wideo dla systemów analogowych i cyfrowych oraz jest współzałożycielem Phase Space, kolektywu video art poświęconego badaniu granic eksperymentalnej syntezy wideo.
Toby Kaufmann-Buhler (US)
Toby Kaufmann-Buhler (Lafayette, Indiana, USA) eksploruje tematykę historyczną, pamięć, tożsamość i postrzeganie zmysłowe w perspektywie własnej rodziny i siebie samego, w aspekcie jednostkowego bytu, jak również w szerokim zakresie rozwoju historii i kultury. Obserwacje życia, z których czerpie inspiracje, traktuje jako sygnały, płynące z różnych kultur i okresów. Sygnały, które są nieustannie przekształcane w momencie, w którym docierają do naszych zmysłów. Jego twórczość jest rodzajem inwigilacji tych sygnałów, a także badaniem związków między nimi a samym artystą, co przybiera formę wideo, filmu, found/composed sound, tekstu, instalacji, performance’u i mediów interaktywnych. Kaufmann-Buhler był stypendystą Individual Artist Program Indiana Arts Commission w 2018 roku, a w 2020 będzie artystą-rezydentem w MASS MoCA. Posiada tytuł licencjata w dziedzinie sztuk pięknych Uniwersytetu Południowej Florydy oraz magistra w Royal College of Art.
Paloma Kop (US)
Paloma Kop jest artystką mediów elektronicznych. Wykorzystuje video feedback, elektronikę, media hybrydowe i kod do tworzenia ambientowych, abstrakcyjnych audiowizualnych kompozycji, instalacji i performansów. Eksploruje i dekonstruuje granice między materialną (czaso)przestrzenią a elektroniczną (czaso)przestrzenią, interesuje ją uniwersalność zjawisk naturalnych i biologicznych, procesy morfogenetyczne, informatyka, teoria chaosu i emergencja.
NiemannsLand (DK)
NiemannsLand to projekt, który tworzą bracia Nicolai i Kristianem Niemann-Nielsen. Zespół pracuje razem i dzieli się studiem od siedmiu lat. Ich projekty obejmują różne techniki wizualne, m.in. analogowy video art i wizualizacje wideo, tworzone również na żywo. Ich instrumentarium składa się głównie z modularnych syntezatorów wideo, mikserów, kamer, starych monitorów i innego sprzętu. Kolorystyka, dobór wzorców i rodzaj psychodelicznej głębi odgrywają ważną rolę w wyrazie estetycznym i kompozycyjnym ich obrazów. Inspirują ich struktury czerpane z natury, schematy, kolory i kształty, zwłaszcza fraktale, odnajdowane w geometrii natury. „Poprzez naszą sztukę staramy się uchwycić w kadrze „kod macierzysty” i tworzyć wokół niego piękne obrazy. Kod, który biegnie przez wszystko, od liści po fale, od strumieni krwi po rzeki, od kamery po monitor.”
Sztuka wideo i wizualizacje NiemannsLand są często reaktywne i połączone z dźwiękiem, a dźwięk lub muzyka odgrywają decydującą rolę w ostatecznym wyrazie wizualnym. Poza sztuką wideo i tworzeniem wizualizacji obaj bracia zajmują się foto-artem, słowem i kolażami. Wszystkie dźwięki i pejzaże dźwiękowe są komponowane i produkowane przez Simona Fog-Petersena przy użyciu syntezatorów modularnych. Simon produkuje muzykę elektroniczną od kilkudziesięciu lat. Występował zarówno w kraju jak i za granicą jako muzyk i dj. Jego twórczość jest często podstępna i dziwaczna, a dźwięki są jednocześnie organiczne i mechaniczne. W pejzażach dźwiękowych Simona zawsze jest miejsce na eksperymentalną głębię i muzyczną wnikliwość.
Kevin (Kevoté) Pearce (US)
Kevoté to artysta audiowizualny, który koncentruje się na perkusyjnych stylach muzycznych, techno i dźwiękach bębnów Afryki Zachodniej. W całej jego twórczości muzycznej widoczny jest wpływ perkusji, jako głównej inspiracji. Kevoté niedawno przeniósł się z Los Angeles do St. Louis. Od kilku lat zajmuje się syntezą modularną zarówno w sferze muzyki, jak i wideo. Złożoność syntezy modularnej i możliwość wykorzystania dźwięku w relacji z obrazem, tworzą wielozmysłowe doświadczenie, które napędza jego wyobraźnię.
Dwie dekady temu w Los Angeles Kevoté zaczął uczyć się zachodnioafrykańskich rytmów od nauczycieli gry na perkusji z Senegalu i Wybrzeża Kości Słoniowej. Zamiłowanie do rytmów i muzyki elektronicznej zaowocowało autorskimi projektami. Po kilku latach tworzenia muzyki za pomocą komputera, zainteresował się syntezatorami i systemami modularnymi. Kevoté zawsze uwielbiał „VJ-ów” grających na imprezach w podmiejskich magazynach Los Angeles i to było naturalną potrzebą zdobycia w pełni audiowizualnego doświadczenia przy użyciu modularnych syntezatorów wideo.
Evan Twyford (US)
Holofiche to solowy studyjny projekt audiowizualny autorstwa Evana Twyforda, artysty i projektanta z Houston w Teksasie. Po ukończeniu projektowania przemysłowego w Rhode Island School of Design w 2005 roku, Twyford za dnia pracował jako architekt przestrzeni kosmicznej w Johnson Space Center w NASA, noce zaś spędzał jako DJ, grając w dusznych, teksańskich klubach tanecznych. Pod koniec XXI wieku stworzył mieszankę klasycznego italo, house i francuskiego electro dla klubowych dzieciaków spragnionych nowego brzmienia EDM. To właśnie w tym czasie szlifował swoją muzyczną wrażliwość, zaczął produkować nagrania chiptune i synthwave oraz wydawać i występować pod różnymi pseudonimami. W 2018 roku Twyford zaczął poważnie myśleć o utworzeniu studia, aby wydawać więcej nagrań. Wówczas projekt Holofiche zaczął nabierać kształtu. Widział modularne wideo jako sposób na dodanie elementów wizualnych do swoich eksperymentalnych produkcji audio, nie miał jednak pojęcia, jak głęboko go to medium zaprowadzi. Obecnie spędza długie sesje w studiu, wybierając psychodeliczne patche wideo i podziwiając fantastyczne filmy CRT, które przechwytuje z urządzeń. Używa monolitycznego racka AV wypełnionego modułami LZX, sprzętu z nieistniejącej już lokalnej stacji telewizyjnej, które łączy z zabytkowymi syntezatorami i automatami perkusyjnymi, aby odkrywać nowe światy. Mając doświadczenie w projektowaniu produktów, podchodzi do tworzenia wideo z podobnym zamiarem modelowania obiektów i przestrzeni 3D po drugiej stronie ekranu. W swoim wideo sięga po znane symbole i proste wzory aby wciągnąć widza, a następnie wykorzystuje różne techniki sprzężenia zwrotnego, filtrowania i animacji, by stworzyć iluzję głębi. Oprócz produkcji audiowizualnych Holofiche próbuje badać metody wykorzystania zasobów wideo do tworzenia produktów wytwarzanych cyfrowo w innych mediach, takich jak tkactwo, odzieżownictwo i aplikacje architektoniczne. Projekt ma również na celu dalsze wdrażanie aplikacji 3D i wykorzystanie modularnego wideo do tworzenia treści dla systemów AR, VR i holograficznych wyświetlaczy.
Kit Young (US)
Kit Young zajmuje się wideo i sztuką performans. Buduje systemy wideo, na których można tworzyć obraz w sposób improwizowany. Współpracuje na scenie z innymi artystami dźwiękowymi i wizualnymi w miejscach prezentujących expanded cinema. Eksperymentalne sesje prowadzone w jego studio stają się esejami wideo i krótkimi formami filmowymi. Mimo że w swojej twórczości wykorzystuje techniki nowych mediów, jego praktyka jest zakorzeniona w tradycyjnym kinie eksperymentalnym, sięgając do takich zagadnień, jak percepcja, świadomość, sprawiedliwość społeczna i humor. Był artystą rezydentem w Squeaky Wheel Film and Media Center (Buffalo, NY) oraz w Signal Culture (Owego, NY). Jest gościnnym wykładowcą na Uniwersytecie Stanowym w San Francisco i stypendystą Berkeley Civic Arts Grant. Ostatnio prezentował swoje prace i performanse na Montreal Underground Film Festival (Kanada); Transient Visions Festival of the Moving Image, (Johnson City N.Y.); Berkeley Video and Film Festival (Berkeley, CA.); Festiwalu Filmów Eksperymentalnych (Middlesbrough, Anglia); Crossroads Film Festival (San Francisco); Coaxial Arts Foundation (LA); Elastic Arts (Chicago); i Ann Arbor Film Festival 2020 (transmisja na żywo). (Chicago); Ann Arbor Film Festival 2020, (live stream).
Our partners
