Intermediale FESTIVAL 2024
4.10-3.11.2024 >Legnica
Koncerty, audiowizualne perfomanse
MIEJSCE
Legnickie Centrum Kultury
Sala Maneżowa, ul. Chojnowska 2
Legnica, Poland
4.10.2024, 19.00
CINEMA.AV (DE/US)
Processing__ (DE/CA)
Reinterpretacja kompozycji audiowizualnych „VARIA.V3”, w ramach współpracy (specjalnie na Festiwal Intermedianale 2024), z Processing__ nad dodatkowymi ruchami w obrazie. „VARIA”, pierwotnie wydana w 2021 roku i prezentowana w USA i Europie, to zbiór kolaży dźwiękowych, tekstur ambientowych i acidowych linii basowych. Stworzona głównie przy użyciu sprzętu rackowego z początku lat 90., a później zmontowana w coś spójnego i medytacyjnego. W połączeniu z przestarzałymi i współczesnymi instrumentami wideo, element wizualny jest zarówno czysty, jak i doskonale dostrojony do dźwięku. CINEMA.AV to działania dźwiękowe i wizualne Evana Henry'ego, pochodzącego z Dallas w Teksasie, który w ostatnich latach przeniósł się do Berlina. Henry wydawał dla takich wytwórni jak Primary Optics, Pan-Am Tracks, Pure Life Records i T.R.U... Processing_____ to projekt sztuki wizualnej inspirowany Lumią Thomasa Wilfreda, opracowany w Berlinie i tiohtià:ke/mooniyang (obecnie znanym jako Montréal).
Simon Whetham (GB)
Od 2005 roku Simon Whetham rozwija praktykę soniczną pracując z dźwiękiem jako surowcem twórczym. Wykorzystuje dźwięk otoczenia, stosując różnorodne metody i techniki w celu uzyskania często niezauważalnych i enigmatycznych zjawisk audialnych. Prezentując prace w formie performansu czy instalacji, przestrzeń i znajdujące się w niej obiekty stają się dla niego instrumentami. Jego artystyczne poszukiwania sprawiły, że coraz częściej pracuje przy projektach multidyscyplinarnych, przez co jego twórczość staje się bardziej wizualna i namacalna. Obecnie bada sposoby zachowania fizycznych śladów dźwięku i przekształcania form energii.
„Successive Actions” to iteracja większej serii projektów kinetycznego dźwięku „Channelling”, w której różne urządzenia motoryczne, odzyskane z przestarzałej i porzuconej technologii konsumenckiej, są aktywowane poprzez odtwarzanie przez nie nagrań dźwiękowych. Wytwarza to nowe dźwięki z urządzeń, które są wzmacniane za pomocą różnych mikrofonów i technik.
Tytuł pochodzi od „The Art of Reading Machines” Dirka Raajmaakera jako terminu dla procesów produkcji masowej. W związku z tym nagrania odtwarzane przez urządzenia są nagraniami innych urządzeń używanych w poprzednich wersjach „Channelling”, w których dźwięki były pozornie przyziemnymi zjawiskami dźwiękowymi, które występują nieprzewidywalnie i nieregularnie w życiu codziennym - ruch uliczny, wiatr, zamykane drzwi. Tak więc teraz dźwięki urządzeń, które nie działają prawidłowo i wypadają z programowania, powodują dalsze działania i zakłócenia.
5.10.2024, 19.00
Grisha Lichtenberger (DE)
Grischa Lichtenberger to mieszkający w Berlinie muzyk elektroniczny i artysta wizualny, urodzony w 1983 roku w Bielefeld w Niemczech. Lichtenberger zyskał uznanie za swoją muzykę eksperymentalną, która łączy glitchowe, połamane rytmy z hauntologicznymi pejzażami dźwiękowymi i zniekształconym wokalem. Jego wczesne wydawnictwa ukazały się w takich wytwórniach jak Raster-Noton i Semantica Records i zyskały uznanie krytyków za ich kunszt techniczny i bezkompromisową wizję.
Poza muzyką Lichtenberger jest również utalentowanym artystą wizualnym, tworzącym immersyjne instalacje i performanse, które eksplorują przenikanie się dźwięku, przestrzeni i obrazu. Jego prace były wystawiane w galeriach i na festiwalach na całym świecie.
Przez lata Lichtenberger nieustannie rozwijał swoje brzmienie, włączając do swoich kompozycji elementy jazzu, popu i muzyki klasycznej. Komponował dla międzynarodowych zespołów tanecznych, w tym dla Batsheva Dance Company (do docenionego przez krytyków Ohada Naharina Last Work) i Jessiki Nupen. Jego muzyka pojawiała się w filmach, dokumentach i grach komputerowych.
Inire (PL)
Audiowizualny performans Inire zainspirowany jest ideą niewinnego oka, która obecna jest od dawna zarówno w sztuce, w estetyce, jak i w kognitywistyce, a która dotyczy udziału odbiorcy w procesie percepcji sztuki, zwłaszcza tej wizualnej. Koncepcja ta mówi, że nie istnieje czysty umysł odbiorcy. Stosując analogię, można założyć, że nie istnieje czysty umysł twórcy. U twórcy to czyste spojrzenie jest nie tylko splątane w osobiste postawy i przekonania, ale również w to, jaki jest charakter używanej przez niego technologii. W pytaniu o niewinne spojrzenie podczas wytwarzania obrazów w systemach modularnych wideo, pytamy o to, na ile oko może być zaskoczone, złapane na nowym doświadczeniu estetycznym. I chodzi tu zarówno o proces interakcji między artystą a maszyną, jak i między artystą a odbiorcą. Czy wygenerowany obraz może zaskoczyć swoją formą, jak i dlaczego? Czy czysto analitycznie czy afektywnie? Czy wygenerowany obraz może uwolnić się od ludzkiego spojrzenia? Albo czy spojrzenie jest w stanie uwolnić się od konotacji i skojarzeń związanych z obrazami?
Debora Bernagozzi & Jason Bernagozzi (US)
Debora Bernagozzi pracuje głównie w medium wideo, w fotografii i tkaninie. Na jej bieżące wideo składają się z gestualne, abstrakcyjne dzieła, które stanowią bardziej rezonanse niż reprezentacje. Tworzy za pomocą hybrydowej metody analogowo-cyfrowej, wykorzystującej techniki przetwarzania wideo i audio w czasie rzeczywistym. Tworzy dzieła i instalacje jednokanałowe, a także wykonuje performanse wideo na żywo, czasami u boku swojego męża, Jasona Bernagozziego. Jej proces twórczy jest doświadczalny, zarówno jeśli chodzi o wideo, jak i o fotografię dokumentalną i sztukę włókienniczą i koronkarstwo. Prace Jasona Bernagozzi mają na celu dekonstrukcję i remiks kodów kulturowych osadzonych w psychice coraz bardziej zmediatyzowanego świata. W tym celu centralną cechą tych praktyk jest tworzenie oprogramowania wideo i sprzętu jako instrumentu używanego w czasie rzeczywistym do improwizowanej eksploracji. W szczególności interesują Bernagozzi natychmiastowe właściwości przetwarzania obrazu jako narzędzie do krytycznej analizy struktur władzy osadzonych w technologiach informacyjnych. Zainspirowani doświadczeniami rezydencyjnymi, które były dla nich transformacyjne zarówno osobiście, jak i artystycznie, Debora i Jason Bernagozzi, wraz z Hankiem Rudolphem, utworzyli wspólnie Signal Culture, organizację non-profit, która zapewnia rezydencje, zaplecze techniczne i możliwości wystawiennicze dla artystów, badaczy i innowatorów pracujących w eksperymentalnej sztuce mediów.
Pulse Myśląc o Pulse, mieliśmy na myśli układy krążenia - ciała, transportu, natury - dosłowne, przenośne, widzialne i niewidzialne. W jaki sposób wszyscy jesteśmy połączeni? Materiał do Pulse został nagrany latem 2023 roku w pociągach, autobusach i podczas spacerów po Japonii. Dźwięk z komunikatów metra został połączony z nagraniami terenowymi przy użyciu rejestratora częstotliwości elektromagnetycznych, który zbiera niesłyszalne pulsacje tych pociągów. Czy możemy wiedzieć wszystko, co moduluje doświadczenie? Burn Materiał filmowy do Burn został nagrany latem 2023 roku w pobliżu blizny po pożarze Cameron Peak w północnym Kolorado. Pożar, który trwał przez trzy i pół miesiąca pod koniec 2020 roku, spalił ponad 300 mil kwadratowych lasu w surowych Górach Skalistych. Bernagozzi mieszkają w pobliżu i są urzeczeni jego skutkami - bliznami i zniszczeniami ognia, ale także ponownym wzrostem wywołanym przez ekstremalne ciepło. Chociaż ten utwór nie dotyczy konkretnie pożaru, jest inspirowany energią, która pochłania, przekształca i ujawnia. Krajobraz jest punktem połączenia, który pozwala nam eksplorować tę energię. Dźwięk performansu obejmuje otwieranie i zamykanie pojedynczego oscylatora za pomocą pętli i filtrowania, aby pojedynczy głos stał się chórem.
8.10.2024, 19.00
Trio Hybrid (IT)
INSIDE MEMORY to projekt audiowizualny, który bada części naszych systemów poznawczych połączonych razem i tworzących ludzką pamięć. Performans jest wycieczką po naszym umyśle i odtwarza wielowymiarowe mapy poznawcze w formie muzyki i wizualizacji na żywo. Spektakl oferuje wysoce percepcyjny, wizualny i dźwiękowy powrót do wpływu, jaki pamięć ma na nasze ludzkie doświadczenie. Trio Hybrid: Fabrizio Casti, Sandro Mungianu, Roberto Zanata.
Stan – performance butoh, Wojciech Matejko & Wojcieh Benicewicz (PL)
"Stan" to zaproszenie do podróży do wnętrza. Ucieleśnienie zmiany i spotkanie z kruchością. Pocztówki z podróży stawania się. Czekający na powrót uścisk. Wideo performance, będący połączeniem tańca butoh w wykonaniu Wojciecha Matejki z muzyką Wojciecha Benicewicza, który jednocześnie odpowiada za tworzoną na żywo wideo oprawę sceniczną.
Wojciech Matejko - tancerz butoh, animator kultury, socjolog. Butoh traktuje nie tylko jako sztukę performatywną, ale również niereligijną praktykę rytualną i narzędzie transformacji ciała/umysłu. Uczył się u Atsushiego Takenouchiego, Kena Maia, Daia Matsuoki. Swoje spektakle i improwizacje prezentuje zarówno na deskach międzynarodowych festiwali, jak i przestrzeniach publicznych. Współtworzy i koordynuje Partnerstwo Otwarty Jazdów.
Wojciech Benicewicz - artysta wizualny, muzyk. Grał koncerty i prezentował swoje prace wideo na WRO Media Art Biennale, festiwalach Wrocław Industrial Festival, LEM Festival, Videosyntezy, Intermediale, Trans/Wizje, Zawieje, Hamburg Artgenda Festival, Temple of Silence, Videoprzestrzenie BWA i innych. Od 2001 roku szef artystyczny Wydawnictwa Okultura.
26.10.2024, 19.00
Beniamin Głuszek (PL)
Neuromusic to interaktywne dzieło, które przekształca fale mózgowe odbiorców w muzykę. Jego celem jest umożliwienie jednostkom doświadczenia własnej aktywności mózgu jako dźwięku. Każdy parametr generowanej muzyki jest bezpośrednio powiązany z aktywnością mózgu mierzoną elektroencefalografem (EEG) w danym momencie. W tym układzie tradycyjne role publiczności i wykonawcy zacierają się, ponieważ Neuromusic opiera się na danych wejściowych fal mózgowych od uczestników. W rezultacie każda osoba doświadcza unikalnego i zindywidualizowanego audialnego doświadczenia.
Beniamin Głuszek jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, gdzie studiował teorię muzyki, oraz Wrocławskiej Szkoły Jazzu i Muzyki Rozrywkowej, gdzie specjalizował się w grze na gitarze. Ukończył również kurs EEG-Biofeedback pierwszego stopnia w BioMed Neurotechnologie. Od 2016 roku rozwija interaktywną instalację dźwiękową o nazwie Neuromusic, która była prezentowana w Szkocji, Holandii, Czechach i na kilku polskich festiwalach muzyki współczesnej, w tym na Warszawskiej Jesieni, Musica Polonica Nova, AudioArt i innych.
Paweł Janicki (PL)
Paweł Janicki — czerpie przede wszystkim z dorobku muzyki, sztuki współczesnej i medialnej oraz praktyki posthumanistycznej — ale konstruuje formy odmienne od zastanych. Angażuje szerokie spektrum technik, podejść i protokołów: tworzy prace wykorzystujące syntetyczne zmysły, techniki programistyczne — także we współczesnym, kognitywnym wcieleniu — oraz elementy inżynierii kosmicznej i materiałowej. Ważną rolę w twórczości Janickiego odgrywają konteksty historyczne i aktualne — w szczególności historia sztuki oraz coś, co można by nazwać historią myślenia. Janicki jest stałym członkiem zespołu programowego Centrum Sztuki WRO, a na liście jego instytucjonalnych współprac i afiliacji znajdują się HAT Research Center, NASA, Instytut Fraunhofera i wiele innych.
Cellular Synthesis to autorska koncepcja i technika kompozycji muzycznej oparta na połączeniu automatów komórkowych i syntezy addytywnej. Celem projektu jest umożliwienie tworzenia złożonych i bogatych struktur i mechanizmów dźwiękowych, które zwykle są dostępne tylko poprzez bezpośrednie zaangażowanie programistyczne — ale za pomocą graficznego kodowania przy użyciu jedynie zestawu prostych reguł. Ze względu na fakt, że Cellular Synthesis działa zarówno na kompozycji generatywnej (partyturze), jak i warstwie audio, kształtując makro i mikro warstwy utworu za pomocą tego samego zestawu reguł, tę koncepcję można postrzegać jako pewnego rodzaju rozwinięcie mechanizmów, z którymi eksperymentował Iannis Xenakis (na przykład UPIC umożliwiał graficzne kształtowanie zarówno samej partytury wizualnej, jak i przebiegów falowych oscylatorów dźwiękowych — co jest pewną analogią do niektórych właściwości Cellular Synthesis).
Michael Begg (GB)
Out of Whose Womb Comes the Ice to miks na żywo materiałów filmowych, nagrań terenowych i kompozycji elektronicznych z opuszczonych baz badawczych, nawiedzonych fabryk wielorybniczych i ponurych, pięknych krajobrazów, które tworzą ten odległy, kruchy kontynent lodu.
Jako pierwszy muzyk rezydent Friends of the Scott Polar Research Institute, Michael Begg spędził sześć tygodni na Antarktydzie jako gość Royal Navy na pokładzie HMS Protector. Podczas swojej rezydencji zgromadził obszerne nagrania terenowe i materiały wideo, na podstawie których stworzył intymny portret izolacji i porzucenia w najbardziej odległym i wrogim środowisku świata.
Michael Begg jest kompozytorem i artystą dźwiękowym, mieszkającym w East Lothian w Szkocji. Jest artystą stowarzyszonym w The Queen’s Hall w Edynburgu i odbywał rezydencje w European Marine Board, Ocean ARTic Partnership, Mexican Centre for Music and Sound Art oraz Friends of the Scott Polar Research Institute.
W 2018 roku zdobył nagrodę New Music Scotland Award for Sound Art za swoją pracę dźwiękową w site specific, TITAN.
Jest członkiem założycielem Human Greed i dyrektorem muzycznym Black Glass Ensemble. Zespół był prezentowany w dwudniowym pokazie Black Glass In Pieces na Made In Scotland EXPO podczas Edinburgh International Fringe w 2022 r.
Michael jest głównym członkiem Fovea Hex Clodagh Simondsa. Wydał albumy we współpracy z Colinem Potterem, Chrisem Connellym i Roedeliusem, opublikował także liczne nagrania solowe.
27.10.2024, 19.00
Fe Baido (ES)
Duet Fe Baido powstał w 2018 roku jako grupa grająca analogową muzykę eksperymentalną. Jednym z głównych elementów Fe Baido jest przekonanie, że muzyka i sztuka mogą być uzdrawiające, pozwalając na połączenie się z samym sobą, a także z naszym otoczeniem i innymi. Jest to jedna z sił napędowych tego projektu i motyw przewodni ich występów na żywo. Fe Baido to Pau Robert grający na syntezatorach i kasetach oraz Björt Rúnarsdóttir grająca na wiolonczeli i efektach. Razem tworzą dźwiękowy krajobraz bliski muzyce ambient, z melodyjnymi przestrzeniami, które generują środowisko, które prowadzi publiczność, aby zanurzyła się w intymnej i introspektywnej podróży.
Metronomes Tales (PL)
Metronome’s Tales, duet tworzony przez Macieja Trybuchowskiego (gitara, elektronika) i Krzysztofa Pawlika (kontrabas i elektronika), który realizuje projekty audiowizualne. Projekt koncentruje się na eksploracji zagadnień i zjawisk związanych z rytmem, jego fluktuacjami i nieregularnościami, a także na brzmieniach akustycznych instrumentów strunowych i ich elektronicznych transformacjach. Grupa zaprezentuje audiowizualny performans skomponowany na gitary elektryczne, kontrabas, instrumenty elektroniczne, elektroakustyczne i akustyczne. Warstwy dźwiękowe i wizualne opierają się tutaj na nagraniach terenowych audio i wideo, ukazujących proces tworzenia struktur rytmicznych i ich nieustanne zmiany w przestrzeni audiosfery miasta.
The Embryonal Position (Pl)
The Embryonal Position istnieje od początku lat 90. Jest to pierwsza audiowizualna formacja w Legnicy, która rozpoczęła kreatywne, sceniczne łączenie obrazu i dźwięku w performatywnej formie, poszukując relacji między poezją i elektroniką. W ich twórczości pobrzmiewa embrionalny klimat psychodelicznych żartów, zawieszonych między klasyką synth popu a dadaistycznym kabaretem z domieszką estetyki postpunkowej. The Embryonal Position ujawnia się w rozległych interwałach czasowych. Na tegorocznym Intermediale grupa zaprezentuje projekt zrealizowany specjalnie na trzydziestolecie festiwalu.
.
Our partners
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz z Gminy Legnica.