15.10-24.11.2022
Wernisaż: 21.10, 18.00
Galeria RING, Rynek 12
WT-PT, 12.00–18.00
Videosyntezy 2022
1. „INVESTIGATIONS VII” – C I N E M A . A V (US)
2. Symmetries 7510 – C I N E M A . A V (US)
3. Sphere Degradation – JesterN-Alberto Nobello (IT)
4. Deformation Tests – JesterN-Alberto Novello (IT)
5. Improvisation on a Sphere – JesterN-Alberto Novello (IT)
6. Beyond the Fields – Toby Kaufmann-Buhler (US)
7. Straight Drippin’ – Toby Kaufmann-Buhler, Tyresta (US)
8. Luminiferous Aether – Stephanie Castonguay (CA)
9. Four-Minute Romp Through Alfred’s Sandin Image Processor – Monica Panzarino (US)
10. Labours of the Month – Gilbert Sinnott (DE)
11. prism rain – Andrei Jay (US)
12. Positivity 1 – Yati Durant (GB)
13. Positivity 2 – Yati Durant (GB)
14. Quiet Cities 8 – Yati Durant (GB)
15. OPTX.drips – Maxime Corbeil-Perron (CA)
16. Le Vent – Stella Particula (FR)
17. Stolen Identity – Kit Young (US)
18. Isolate – Kit Young (US)
19. Old Baby – Kit Young (US)
20. Crystallography – Shawna Lee (US)
21. Ghosts in the Machines – Shawna Lee (US)
22. Liminal Frequencies – Eric Lennartson (US)
23. zen_e – Zsolt Gyenes (HU)
24. Comprovisation – Zsolt Gyenes (HU)
25. Duo-Tone – Zsolt Gyenes (HU)
26. Novella – Zsolt Gyenes (HU)
27. Ruler – Zsolt Gyenes (HU)
28. The Room Presumed – Scott Kiernan (US)
29. Fields – Robert B. Lisek (PL/CZ)
30. Murmur – Mark Cetilia (US)
31. Totem – Alfonso Pretelt (CO)
32. Occult Chemistry – Alexander Hahn (US)
33. Debris fields (take 2) – Paloma Kop (US)
34. Cathode Ray Gunpoint – Jen Kutler (US)
35. Confessions on a Transmission Line – Senem Pirler & Monica Duncan (US)
36. Interferences 3.1 – Krzysztof Pawlik (PL)
37. Microbiome – Krzysztof Pawlik (PL)
38. Seashore – Krzysztof Pawlik (PL)
39. I’ve Never Been Able To Wedge My Smiles And My Panic Attacks – Sara Bonaventura (IT)
40. Isolation Portraits Triptych – Derek Holzer (SE)
41. New Light 2022 – Derek Holzer (SE)
42. Two Potted Plants In A World Without Nature – Veronica Graham (US)
43. Smile – Porcelain Crush (US)
44. Persistent Duplicity – Ocusonic (IE)
45. Hiding in Plain Sight – Ocusonic (IE)
46. Dream modeler – Loris Cericola (IT)
47. Realities – Loris Cericola (IT)
48. Memory simulator – Loris Cericola (IT)
49. Key of Chroma – Isorhythmics (US)
50. Cnidaria – Neil Ebbflo (US)
51. Copepod – Neil Ebbflo (US)
52. Sessile Pair – Neil Ebbflo (US)
53. Silurian Oriel – Neil Ebbflo (US)
54. Hunt the thimble – Michał Liberak & Wojciech Benicewicz (PL)
55. Untitled (water data and sensor-driven abstractions) – Sara Gevurtz & Thomas Asmuth (US)
56. Scale of a Two-tailed Pasha – NiemannsLand & Simon Fog-Petersen (DK)
57. Hive Mind – NiemannsLand & Simon Fog-Petersen (DK)
58. Reflection of the Pasha – NiemannsLand & Simon Fog-Petersen (DK)
Wystawa videosyntezy jest unikalną prezentacją twórczości artystów wykorzystujących analogowe i modułowe systemy tworzenia sztuki wideo. Jest to również próba ukazania współczesnych trendów i tradycji stojących za tą dziedziną sztuki wideo.
Sara Bonaventura (IT)
Sara Bonaventura (1982) jest włoską artystką wizualną i edukatorką. Pracuje w obszarze sztuk wizualnych i medialnych, fotografii i filmu oraz nowych mediów. Jako niezależna artystka wideo współpracuje z performerami i muzykami, reżyseruje klipy, reklamy oraz jest kuratorką projektów wizualnych. Jej prace wideo były pokazywane na całym świecie, m.in.: w NYC Anthology Film Archives, na San Francisco Independent Short Film Festival, Ann Arbor Film Festival, Asolo Art Film Festival, w Studio 303 dla Montreal Nuit Blanche, na Miami New Media Festival, Athens Digital Arts Festival, w Rome MACRO Museum, Cinemateca do MAM w Rio na Dobra Festival, w MOMus w Salonikach na Videolands kuratorowanym przez Miden Festival, w ramach wędrownego pokazu Time is Love, którego kuratorem był Kisito Assangni, na Festiwalu CODEC w Mexico City, Other Cinema w San Francisco ATA Gallery, w LA Echo Park Film Center, w Boston Cyber Arts Gallery i w wielu innych miejscach. Zdobyła nagrodę The Veneto Region Award na 10 Lago Film Fest oraz nagrodę Sino per NIIO Illumination Art Prizes w 2019, jej praca była wyświetlana na jednym z największych na świecie publicznych ekranów w Hongkongu. Zrealizowała kilka rezydencji artystycznych, między innymi w 2016 została wybrana przez Joan Jonas dla Fundacion Botin (Santander, Hiszpania). Ostatnio brała udział w ISEA 2019, International Symposium for Electronic Arts, w Gwangju w Korei Południowej. Niedawno zadebiutowała swoim pierwszym pełnometrażowym dokumentem Forest Hymn for Little Girls, wyświetlanym m.in. na Thessaloniki Documentary Festival.
Loris Cericola (IT)
Loris Cericola to urodzony w Turynie (1995) włoski artysta wizualny i muzyk. Po ukończeniu szkoły plastycznej, gdzie studiował malarstwo, grawerstwo i techniki drukarskie, skupił się głównie na analogowym wideoarcie, eksperymentując ze sprzętowym sprzężeniem zwrotnym, nagraniami na kasetach wideo, uszkodzonymi kasetami VHS i monitorami CRT. Wykorzystał swoje klasyczne malarskie wykształcenie w sztuce elektronicznej, odtwarzając abstrakcyjne pejzaże, ale także wideograficzne symulacje metafizycznych zjawisk z podejściem hauntologicznym. Dużo pracował z VJ-ami na żywo, tworzył instalacje wideo dla wielu telewizji, realizował wideoklipy muzyczne i wystawy prac wideo. Współpracował z artystami i muzykami takimi jak Hainbach, Davide „Boosta“ Dileo, Stefano Sasso, Demetrio Cecchitelli. Jest aktywny na włoskiej scenie undergroundowej zarówno jako muzyk, jak i artysta wizualny, współpracujący z innymi twórcami i wytwórniami.
C I N E M A . A V (US)
To, co zaczęło się jako miłość do fotografii, kina i found footage, przerodziło się w coś znacznie większego, gdy w 2015 Evan Henry zapoznał się z technikami wideo, circuit-bending i przestarzałą elektroniką wideo. Jego celem było wykorzystanie tych elementów w czasie występów na żywo. Zaczęło się od urządzeń firmy Tachyons+, magnetowidów i mikserów wideo, potem był zakup używanego autonomicznego syntezatora wideo i jego rozbudowa, a nieco ponad rok później, linia modułów LZX DIY, by łączyć procesy analogowe, cyfrowe i oscylograficzne. Od tego momentu sztuka wideo przestała być tylko hobby i stała się pełnowartościowym sposobem na życie. Henry nieprzerwanie występuje z różnymi artystami. W 2018 dołączył do Steve’a Hauschildta z Ghostly International na trasie koncertowej po Wschodnim Wybrzeżu i Kanadzie. W 2019 został artystą rezydentem Proton Limited w Dallas, w Teksasie. W 2021 rozszerzył swoją działalność na Europę, w szczególności Berlin. Te działania wyznaczyły stale ewoluujący obszar eksploracji wizualnych.Jego twórczość, która rozszerzyła się o film natychmiastowy i 35 mm, pojawiała się w galeriach i na rozmaitych wydarzeniach artystycznych w całym Północnym Teksasie, a po pandemii, również w Europie i Wielkiej Brytanii. Kiedy nie koncertuje lub nie koordynuje wizualizacji dla Dallas Ambient Music Nights, Henry pisuje do różnych periodyków lub konstruuje elektroniczne urządzenia wideo dla innych artystów. W efekcie ciągłej rozbudowy w ostatnich latach jego prace rozwinęły się do ogromnych rozmiarów projektów w Resolume Arena i Max/Msp.
Yati Durant (UK)
Yati Durant jest urodzonym w USA kompozytorem, artystą dźwiękowym, wykładowcą, trębaczem i dyrygentem mieszkającym w Edynburgu w Wielkiej Brytanii. Posiada Meisterklasse Konzertexam Hochschule für Musik Köln oraz doktorat z kompozycji na University of Edinburgh. Jest multiinstrumentalistą, aktywnym performerem i kompozytorem współczesnej muzyki klasycznej, jazzowej i improwizowanej, muzyki elektronicznej oraz muzyki dla filmu i mediów. Jego kompozycje i partytury filmowe zdobyły wiele nagród na międzynarodowych festiwalach, a on sam otrzymał zamówienia na prawykonania od wielu znanych artystów i zespołów z całego świata. Kierował programem MSc Composition for Screen na University of Edinburgh (2010–2019), a od 2019 jest dyrektorem generalnym International Media Music and Sound Arts Network in Education (IMMSANE).
Sara Gevurtz & Thomas Asmuth (US)
Sara Gevurtz jest adiunktem na wydziale animacji Auburn University. Ukończyła CADRE Laboratory for New Media na San Jose State University, gdzie uzyskała tytuł magistra sztuki w zakresie Digital Media Art. Tytuł licencjata z biologii ewolucyjnej, behawioralnej i ekologicznej otrzymała na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Ze względu na interdyscyplinarne wykształcenie, jej badania artystyczne koncentrują się na kwestiach ekologicznych i środowiskowych. Gevurtz publikowała i prezentowała swoje prace między innymi w CICA Museum w Korei oraz Museum of Copper and Ancient Crafts we Włoszech. Artystka pracuje również nad projektem wykorzystującym rig i aparat fotograficzny, którego celem jest stworzenie serii zdjęć będących jednocześnie zbiorem danych i sztuką. Projekt ten był prezentowany w takich miejscach jak ISEA2017 w Manizales, Kolumbia, Balance Unbalance 2017 w Plymouth w Wielkiej Brytanii oraz ISEA2018 w Durbanie, RPA.
Thomas Asmuth jest artystą i profesorem nadzwyczajnym na University of West Florida, gdzie prowadzi kursy z zakresu mediów cyfrowych i eksperymentalnych na Wydziale Sztuki UWF. Asmuth wykorzystuje naukę i technologię jako metody i media do badania kultury, estetyki, praktyk społecznych i performansu. Jest absolwentem CADRE Laboratory for New Media w San José State (MFA 2009) i posiada licencjat z malarstwa (2000) z San Francisco Art Institute. Jego prace solowe i kooperacje były wystawiane w Stanach Zjednoczonych i na arenie międzynarodowej, m.in. w NetArtizen, Thompson Gallery (San José State University), SECAC2013, SECAC2016, Missouri State University Brick City Gallery, 319 Scholes, turbulence.org (sic), International Symposium on Electronic Art (ISEA2011, ISEA2016, ISEA2017), Laguna Art Museum, Zer01 Biennial (2006, 2008, & 2012), the Electronic Gallery at Salisbury University, Montalvo Arts Center, College of Wooster i Francis Tang Teaching Museum.
Zsolt Gyenes (HU)
Zsolt Gyenes (1962) jest węgierskim artystą intermedialnym i teoretykiem sztuki. Jego praktyka artystyczna dotyczy procesu tłumaczenia i łączenia różnych form mediów. Bada możliwości twórcze takiego działania, tego co można stracić lub zyskać poprzez taką interpretację oraz jak tworzyć nową jakość sztuki. Wystawiał wielokrotnie na różnych międzynarodowych festiwalach i wystawach sztuki mediów w Europie, Azji i USA.
Derek Holzer (SE)
Derek Holzer (1972, USA) jest artystą audiowizualnym, badaczem, wykładowcą i twórcą instrumentów elektronicznych mieszkającym w Sztokholmie. Od 2002 występuje na żywo, prowadzi warsztaty i tworzy wiele unikalnych instrumentów i instalacji w Europie, Ameryce Północnej i Południowej oraz Nowej Zelandii. Obecnie jest doktorantem w dziedzinie Media & Interaction Design w KTH Royal Institute of Technology w Szwecji, skupiając się na historycznie umiejscowionej syntezie audiowizualnej.
isorhythmics (US)
Sean Russell Hallowell (isorhythmics) jest kompozytorem muzyki audiowizualnej z San Francisco. Jego prace oparte na czasie, syntetyzują ręcznie budowane eksperymentalne obwody z kosmologiczną perspektywą średniowiecznej teorii muzyki. Wiele z nich inspirowanych jest możliwościami kompozycyjnymi przestarzałych technologii medialnych, takich jak taśma analogowa i telewizory kineskopowe. Jego działalność koncertowa i instalacje multimedialne były prezentowane na festiwalach i w galeriach w Stanach Zjednoczonych, a także Meksyku, Chile, Korei Południowej, Japonii, Belgii, Wielkiej Brytanii i na Islandii.
Toby Kaufmann-Buhler (US)
Toby Kaufmann-Buhler (Lafayette, Indiana) bada historię, pamięć, tożsamość i percepcję zmysłową w odniesieniu do swojej rodziny i siebie samego, w ramach indywidualnych istnień oraz w szerokim zakresie historii i kultury. Praca ta przybiera formę wideo, filmu, dźwięku znalezionego/skomponowanego, tekstu, instalacji, performansu i mediów interaktywnych. W 2022 miał indywidualną wystawę Kingdom Loops 2002–2020 w Project DIVFUSE (Londyn, Anglia). W 2019 w ramach grantu Indiana Arts Commission, zrealizował indywidualną wystawę The Name of the Machine from the Moon w Listen Hear (Indianapolis, Indiana). Był artystą-rezydentem w MASS MoCA w 2021. W 2017 uczestniczył w rezydencjach artystycznych w Signal Culture (Owego, Nowy Jork) i Kimmel Harding Nelson Center for the Arts (Nebraska City, Nebraska). Jest wykładowcą time-based media i fotografii w School of Design, Art and Performance na Purdue University. Jest magistrem Royal College of Art i ma licencjat w dziedzinie sztuk pięknych na University of South Florida.
Paloma Kop & Matthew Ryals (US)
Paloma Kop jest artystką wideo i artystką dźwiękową, która wykorzystuje sprzężenia zwrotne, sprzęt elektroniczny i hybrydowe procesy medialne do tworzenia kompozycji, instalacji i performansów. Dekonstruuje granice między przestrzenią materialną a elektroniczną i interesuje się uniwersalnością zjawisk naturalnych, informatyki i chaosu.
Matthew Ryals jest muzykiem, projektantem dźwięku i edukatorem mieszkającym na Brooklynie w Nowym Jorku. Pracując głównie z syntezatorem modularnym, jego muzyka eksploruje aleatorykę, cybernetykę i formy nieutrwalone. Obecnie jego badania dotyczą współpracy człowieka z maszyną i współautorstwa powstałego materiału.
Shawna Lee (US)
Shawna Lee jest artystką wideo z Minneapolis, która tworzy wizualizacje na żywo i w formie zarejestrowanej, używając analogowych syntezatorów wideo, zmodyfikowanych urządzeń elektronicznych, różnych rodzajów sprzętu wizyjnego i technik sprzężenia zwrotnego. Jakby zaglądała przez iluminator do innego wymiaru, porusza się w tej przestrzeni i kontroluje za pomocą swoich narzędzi fale kolorów i świecące geometryczne kształty. Efektem końcowym jest hipnotyczna podróż w nieznane dotąd rejony. Shawna brała udział w wielu pokazach galeryjnych, prezentowała instalacje w Walker Art Center’s 2019 Avant Garden, tworzyła filmy demonstracyjne dla LZX Industries i współpracowała z innymi artystami i firmami podczas Vidicon, nazwanego pierwszym konwentem eksperymentalnej sztuki wideo w USA.
Michał Liberak & Wojciech Benicewicz (PL)
Michał (Wojna) Liberak – muzyka elektroniczna i wideo generowane na analogowych urządzeniach, w estetyce glitch. Humanoid w przebraniu. W sezonie spotykany w pobliżu łąk i lasów. Zimą pojawia się głównie w bunkrach, pustostanach i piwnicach. Sypia w dmuchanej trumnie na skraju cmentarza. Lubi podróżować i produkować z maszyn dźwięki i obrazy. Nie korzysta z komputera. Wspiera ruch antyfaszystowski, tekno punk i kulturę sound system. Muzycznie, działa jako Verbalizer i Pierdochrumszczarka. Projekt wideo to Telewizja Hachiwari, powstały jako antidotum na treści rozpowszechniane za pomocą tego medium przez państwowe i korporacyjne kanały. Telewizja Hachiwari to narzędzie personalnego wyzwolenia, deprogramowania przez gnozę niedoskonałości, samoistnie powstającą narrację, wyobrażone treści dostępne dla każdego (i dla każdego zarazem inne) pojawiające się na ekranie szalejącego w sprzężeniu zwrotnym z kamerą telewizora.
Wojciech Benicewicz jest kompozytorem, artystą wizualnym i producentem. Od 1995 jego prace wideo były prezentowane na wielu festiwalach i pokazach, takich jak Biennale Sztuki Mediów WRO, Festiwal Form Audiowizualnych Intermediale, Wrocław Industrial Festival, LEM Festival, Festiwal Re:Inwazja Sztuki Wizji Niezależnych, czy Videoprzestrzenie BWA.
NiemannsLand & Simon Fog-Petersen (DK)
NiemannsLand to kreatywna współpraca pomiędzy braćmi Nicolai i Krystianem Niemann-Nielsen. Obaj bracia tworzą razem lub obok siebie od prawie dekady, dzieląc przestrzeń roboczą i studio. Koncentrują się na różnych pracach wizualnych, np. analogowej sztuce wideo, wizualizacjach na żywo i instalacjach. Byli zaangażowani w kilka kolaboracji z zespołami, DJ-ami, producentami, organizatorami, klubami i lokalami. Ich set-up składa się głównie z modularnych syntezatorów wideo, mikserów, kamer, starych monitorów i innego sprzętu, takiego jak moduły glitch i samplery wideo. Inspirują się wzorami, kolorami i kształtami występującymi w naturze. Fascynuje ich skala kosmosu od mikrokosmosu do Struktury Wielkoskalowej obszaru widzialnego wszechświata (LSS). Ich ekspresja estetyczna i kompozycja obrazów waha się od pełnej kolorów głębokiej psychodelii do mrocznej i minimalistycznej sztuki wideo.
Simon Fog-Petersen produkuje i DJ-uje muzykę elektroniczną od kilkudziesięciu lat. Jego głównym zainteresowaniem są gałki i przewody, a jego system modularny składa się zarówno z modułów analogowych, jak i cyfrowych. Muzyka Simona jest często zdradliwa i dziwna, a dźwięki są jednocześnie organiczne i mechaniczne. Ma otwarty umysł na wszelkie gatunki i zawsze szuka nowych źródeł inspiracji. Kiedy nie stoi za gałkami, jest jedną z połówek kreatywnego zespołu Nordular, tworzącego moduły eurorack.
Ocusonic (IE)
Paul O Donoghue a.k.a. Ocusonic jest irlandzkim kompozytorem i artystą audiowizualnym z Dublina. Jego praktyka koncentruje się głównie na wizualizacji dźwięku. Do tej pory wystawiał na scenie międzynarodowej, prezentując zarówno instalacje, jak i pojedyncze obiekty ekranowe, na ponad 300 oddzielnych wydarzeniach festiwalowych i w galeriach w 50 różnych krajach. Jego obecne prace są całkowicie audiowizualne i eksplorują różnorodne metody i techniki tworzenia muzyki wizualnej. U podstaw wszystkich tych dyscyplin leży Ocusonics, czyli generowanie w czasie rzeczywistym synchronicznego materiału audio i wizualnego.
Stella Particula (FR)
Stella Particula (łac. Gwiezdny Pył) to projekt wideo, badający związek pomiędzy narzędziami analogowymi i cyfrowymi, który rozważa powiązania między różnymi epokami i technologiami oraz to, jak człowiek w nie ingeruje.
Senem Pirler & Monica Duncan (US)
Monica Duncan i Senem Pirler współpracują od 2017, tworząc audiowizualne performanse, które zgłębiają zagadnienia związane z przedmiotami codziennego użytku, koncepcjami sprawczości i queerowej potencjalności. Ich wspólne prace były pokazywane na licznych festiwalach oraz miejscach takich jak: Revolutions Per Minute, Kuala Lumpur Experimental Film, Video & Music, Transient Visions, Light Matter oraz Athens International Film + Video Festival. Były artystkami-rezydentkami w Signal Culture (Owego, USA), PACT Zollverein (Essen, Niemcy) i Institute for Electronic Arts (Alfred, USA).
Gilbert Sinnott – Autr (DE)
Jestem artystą i projektantem pracującym z wideo, elektroniką, instalacją i performansem. Otrzymałem stypendium, aby uczęszczać na Uniwersytet Brunel w Wielkiej Brytanii i ukończyłem studia z tytułem licencjata z wyróżnieniem w dziedzinie Multimedia Design & Technology w 2010. Mój projekt do performansu audiowizualnego na żywo, Idiron AV został zaprezentowany na pokazie New Designers 2010 i otrzymał nagrodę Thomas Gerald Grey Trust. W latach 2010–2018 pracowałem jako freelancer z interaktywnymi agencjami projektowymi. To doświadczenie wykorzystałem w pracy artystycznej, gdzie poprzez prototypowanie i tworzenie nowych interfejsów, wraz z hackowaniem zabytkowego sprzętu wideo, byłem w stanie zbadać muzykę wizualną na żywo w nowych ekspresyjnych, improwizowanych formach. W latach 2015-2018 tworzyłem interaktywne filmy dla wystawy Disobedient Objects i muzeum V&A, a także projekcje dla Banksy’s Walled-Off Hotel, klipy muzyczne dla Venetian Snares i Planet Mu Records. Od 2018 łącząc wizję komputerową i napisane dla teatru i badań nad teatrem systemy, pracuję jako kreatywny technolog w teatrze i używam kreatywnej AI dla Düsseldorfer Schauspielhaus i REPLICA Institute. Moje prace wideo i instalacje były prezentowane na Lunchmeat Festival (Narodnie Galerie Praha), Detroit-Berlin One Circle (HAU Theatre) i KOSMICA (Moon-Mars Futures). Wraz z innymi artystami, pod pseudonimem Autr wykonuję na żywo improwizowaną muzykę wizualną. Liberated Interfaces to nazwa studia, które zamierzam uruchomić na przełomie 2022/23, jako kulminację badań i rozwoju nowych syntezatorów wideo dla performansów audiowizualnych live. Narzędzia te mają na celu ponowne przemyślenie pewnych paradygmatów przetwarzania grafiki i istnieją jako alternatywny rozwój grafiki komputerowej, inspirowany przez przedcyfrowych inicjatorów, takich jak Nam June Paik, Experimental Television Center, Vasulkowie i Prometheus.
Stephanie Castonguay (CA)
Po zdobyciu edukacji muzycznej i artystycznej, samodzielnie opanowała zasady użycia czujników indukcyjnych, paneli słonecznych, obwodów wzmacniających DIY i systemów do przetwarzania i nadawania dźwięku, Castonguay połączyła swoje wykształcenie akademickie z etosem majsterkowania. Jej prace były prezentowane w Montrealu i poza Kanadą, między innymi na: Festival International Montréal/Nouvelles Musiques, Biennale Internationale d’Art Numérique, perte de signal, Eastern Bloc, Fondation Molinari, Centre Fokal (Haiti), STEIM (Holandia), Tsonami (Chile). Występowała na różnych festiwalach, jak Sight & Sound, PirateBlocRadio, Ibrida Pluri II, Printemps Numériques, Metarythmes, Instruments Make Play (Holandia), Code d’Acces, Tsonami Sound Art Festival (Chile), Mutek, Espacio Fundación Telefónica (Peru), a ostatnio na festiwalu Lux Magna. Zmotywowana koncepcjami wspólnoty i ideą otwartych praktyk, prowadzi warsztaty dźwiękowe dla artystów, społeczności i rodzin w Montrealu, Tunisie, Casablance i nie tylko. Jest członkinią perte de signal.
Mark Cetilia (US)
Mark Cetilia jest interdyscyplinarnym artystą, którego praktyki sytuują się na styku dźwięku i obrazu, analogu i cyfry. Eksplorując możliwości systemów generatywnych w sztuce, projektowaniu i praktyce dźwiękowej, jego twórczość jest eksperymentem w starannie kontrolowanym chaosie. Przez ostatnie dwie dekady pracował nad stworzeniem idiomatycznych systemów performatywnych, wykorzystujących niestandardowy sprzęt i oprogramowanie, przejawiających się w bogatym gobelinie dźwięku i obrazu. Mark jest członkiem elektroakustycznego zespołu Mem1, opisanego w Oxford University Press’ Grove Dictionary of American Music jako „złożony cybernetyczny byt, składający się z dwóch ludzkich artystów i ich instrumentów“, którego „ewoluujące, budowane na zamówienie systemy są tak samo ważnym aspektem dokonań duetu, jak ich ciągle innowacyjne brzmienie”. Jest również członkiem eksperymentalnej grupy artystycznej Redux, która otrzymała grant Creative Capital w Emerging Fields for Callspace, na monumentalną instalację dźwiękową, która odwraca paradygmat, w którym telefonia komórkowa usuwa użytkowników z ich otoczenia poprzez podłączenie specyficznych dla danego miejsca dźwięków do centralnego środowiska odsłuchowego. Prace Cetilii były pokazywane i instalowane w Institute of Contemporary Arts (Londyn), O’ (Mediolan), Ben-Ari Museum of Contemporary Art (Bat Yam), Oboro (Montreal), SoundWalk (Long Beach) i R.K. Projects (Providence). Występował w takich miejscach jak Café OTO (Londyn), Borealis Festival (Bergen), STEIM (Amsterdam), Los Angeles Contemporary Exhibitions, Roulette (NYC), Goethe-Institut (Boston), Issue Project Room (Brooklyn), Menza Pri Koritu (Lublana), Uganda (Jerozolima), San Francisco Electronic Music Festival, Sound of Mu (Oslo) i Electronic Church (Berlin). Jego prace dźwiękowe były publikowane przez MORE Records, YDLMIER, Lacryphagy, Interval Recordings, Radical Matters, Dragon’s Eye Recordings, Farmacia 901, Iynges, Anarchymoon, Quiet Design oraz przez Estuary Ltd. imprint, który współtworzy ze swoją partnerką Laurą Cetilią. Mieszka i pracuje w Providence, gdzie prowadzi zajęcia z dźwięku, sztuki wizualnej i technologii w Rhode Island School of Design i na Brown University.
Maxime Corbeil-Perron (CA)
Maxime Corbeil-Perron jest artystą z Tiohtià:ke/Montrealu, którego praktyka rozwija się w wielu obszarach: performansie audiowizualnym, kinie eksperymentalnym, kompozycji elektroakustycznej, improwizacji, soundarcie i instalacji. Obecnie jego prace prezentują podejście związane z archeologią mediów, w którym stara się ustalić relacje pomiędzy przestarzałymi mediami a współczesnymi technologiami w poszukiwaniu nowych możliwości estetycznych. Jako reżyser otrzymał nagrodę za najlepszą animację eksperymentalną na Ann Arbor Film Festival (2021), nagrodę za najlepszą pracę eksperymentalną na RVQC (Kanada, 2020) oraz nagrodę główną za najlepszą pracę eksperymentalną na Festival Tous Courts (Francja, 2020). Jego twórczość została również doceniona nagrodą Sound Mutations na festiwalu Mute Film (Włochy) oraz specjalnymi wyróżnieniami na Festival du Nouveau Cinéma (Kanada, 2019), Aguilar Short Film Festival (Hiszpania, 2019) i VIDEOFORMES (Francja, 2020). Jako kompozytor został nagrodzony wyróżnieniem w dziedzinie muzyki cyfrowej i sztuki dźwięku na Prix Ars Electronica (2021). Jego utwory zostały również wyróżnione medalem Senatu Włoch na odbywającym się co dwa lata konkursie kompozytorskim Citta di Udine (Włochy, 2012, 2016). Jego prace zostały docenione przez Fundację Destellos (II nagroda, 2012), oraz konkurs JTTP Jeu de Temps Time Plays (I nagroda, 2011). Otrzymywał zamówienia od Continuum Ensemble, Ensemble SuperMusique, Ensemble d’Oscillateurs, Productions Totem Contemporain i Quatuor Bozzini. Swoje realizacje przezentował podczas wielu międzynarodowych imprez, takich jak L.E.V. (Hiszpania), INTONAL (Szwecja), Dresden Filmfest (Niemcy), Mutek (Kanada), Ann Arbor Film Festival (USA), FIMAV (Kanada), VIDEOEX (Szwajcaria), Festival du Nouveau Cinéma (Kanada), Set Fest (Irlandia), VIDEOFORMES (Francja), MUTE (Włochy), FIAV (Maroko), Galerie M (Japonia), Cairo Film Festival (Egipt), Seeing Sound (UK), Currents New Media (USA), Museo Reina-Sofia (Hiszpania) i FIMAV (Kanada). Był artystą rezydentem w EMS Stockholm (2018), Signal Culture (2017, 2019), Société des Arts Technologiques (2019) i Vidéographe (2021). Prace Corbeil-Perrona są dystrybuowane przez Vidéographe (Kanada), Taukay Musicali (Włochy), Hardcore Jewellery (UK), La Bande Vidéo (Kanada), Kohlenstoff Records (Kanada), Ambiances Magnétiques (Kanada) i Mikroclimat (Kanada). Były również emitowane przez różne międzynarodowe media, w tym Radio ORF (Austria) i Radio-Canada (Kanada). Corbeil-Perron był również zaangażowany jako współpracownik w wielu projektach, takich jak Mutations, Political Ritual, Siamois Synthesis, Le Pélican Noir, Achrome, ORA i Paysages Primitifs. Wydawał muzykę elektroniczną pod wieloma pseudonimami, w tym M.edium, DRESDEN i Le Poisson d’Argent. Jest członkiem perte de signal, Vidéographe, Main Film, CEC i CLC. Posiada doktorat z kompozycji i sztuk dźwiękowych na Uniwersytecie w Montrealu.
Neil Ebbflo (US)
Neil Ebbflo to projekt analogowej syntezy wideo stworzony przez Neila Jody’ego. Jego synteza wideo na żywo była prezentowana podczas wydarzeń muzycznych i galeryjnych, w tym w formie instalacji wideo i zdjęć. Neil jest obecnie zaangażowany w kilka edukacyjnych wystaw artystycznych i projektów wystawienniczych STEM skierowanych do uczniów szkół podstawowych i średnich oraz studentów. Instalacje te koncentrują się na połączeniach pomiędzy sztuką a matematyką, z naciskiem na wykorzystanie metod bezpośredniego i kamerowego sprzężenia zwrotnego w celu zilustrowania iterowanych systemów funkcyjnych, samopodobieństwa i systemów dynamicznych, stosowanych w sztuce. Neil wykorzystuje modularną syntezę wideo oraz modularny dźwięk do tworzenia wizualnych opowieści, które inspirują do introspekcji w czasami niewidocznych zakątkach i granicach świadomość widza poprzez wykorzystanie koloru i wzoru. Neil Jody jest profesorem matematyki i koordynatorem programu STEM w Louis Stokes Alliance for Minority Participation (LSAMP) w San Jacinto College North and Generation Park Campuses, w Houston, w stanie Teksas.
Cztery utwory: Sessile Pair, Silurian Oriel, Cnidaria i Copepod powstały na przestrzeni miesięcy maja i czerwca 2022 przy użyciu analogowych syntezatorów modularnych. Wideo i dźwięk tworzone są tu w czasie rzeczywistym, bez żadnej obróbki końcowej, aby podkreślić efemeryczną naturę medium. Zainspirowane formami życia przybrzeżnych bagien i zatok w strefie subtropikalnej w pobliżu brzegów Zatoki Meksykańskiej podczas początku sezonu huraganów, zdominowane zostały przez myśli o powodzi. W jakiś sposób komfort zyskuje się dzięki miękkim, płynącym ruchom sprzężenia zwrotnego, niskiemu szumowi dronów i ich zabawnym interakcjom.
Veronica Graham & Julia Kim (US)
Veronica Graham jest artystką wizualną pracującą w mediach cyfrowych i poligraficznych. Praktykuje poetyckie budowanie świata, tworząc artefakty i interaktywne doświadczenia, zwracając uwagę na fikcje, które internalizujemy, aby nadać sens otaczającemu nas światu. W 2010 założyła Most Ancient, studio projektowe, koncentrujące się na eksperymentalnych komiksach i grach eksploracyjnych. Książki Graham zostały włączone do zbiorów SFMoMA, MoMA i Nowojorskej Biblioteki Publicznej. Jej wirtualne światy były prezentowane w Kala Art Institute, Women’s Studio Workshop, San Francisco Art Book Fair i Printed Matter (NYC). Poza własną twórczością Graham jest pedagogiem sztuki i obecnie wykłada na Uniwersytecie Stanforda.
Julia Kim jest muzykiem i projektantką dźwięku mieszkającą w New Jersey. Zanim rozpoczęła pracę w przemyśle filmowym w Nowym Jorku, występowała jako multiinstrumentalistka w zespołach takich jak Little Deadman i Album Leaf. Wykonuje eksperymentalną muzykę elektroniczną pod pseudonimem F.R.A.N.K. i od dawna współpracuje z Most Ancient.
Alexander Hahn (US)
Alexander Hahn (1954, Rapperswil, Szwajcaria) od połowy lat 70. zajmuje się elektroniczną i cyfrową sztuką medialną w Europie i Ameryce, integrując oparte na czasie formy wideo z praktykami obrazowania komputerowego i druku, animacji, wirtualnej rzeczywistości, instalacji i pisania. Absolwent Zurich University of Arts z dyplomem z edukacji artystycznej (1979), uczestniczył w Whitney Museum Independent Study Program w Nowym Jorku (1981). Mieszka i pracuje w Zurychu i Nowym Jorku. Laureat licznych wyróżnień i nagród, swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz na festiwalach filmowych od Nowego Jorku po Zurych, od Sydney po Berlin, od Pekinu po New Delhi. Jego główne retrospektywy odbyły się w Kunstmuseum Solothurn (Szwajcaria), Museum der Moderne w Salzburgu (Austria) oraz Padiglione d’Arte Moderna w Ferrarze (Włochy). Poza recenzjami w ZKM Mediagramm, Art Papers, Radio WBAI, NY, Huffington Post, Il Manifesto, Basler Zeitung, Neue Zürcher Zeitung, Berliner Zeitung, Kunstbulletin i innych, ukazały się jego monografie, przede wszystkim Alexander Hahn – Works 1976-2007, Kehrer Verlag, Heidelberg/Niemcy (2007) i Astral Memories of a Flying Man, Musée Jenisch, Vevey/Szwajcaria (2002). O jego twórczości powstały dwa filmy dokumentalne: 3 Approaches Matthiasa Behrensa (1994) oraz Words of Artists/Portraits of Artists w reżyserii Catherine Gfeller (2012).
Andrei Jay (US)
Andrei Jay jest matematykiem i artystą wideo, zainteresowanym promowaniem organicznych i wspólnotowych sposobów twórczego zaangażowania jako alternatywy dla hiperindywidualistycznego modelu napędzanego utowarowieniem, który wydaje się dominować w mitologicznym krajobrazie współczesnego przemysłu artystycznego. Jest organizatorem i nauczycielem w Phase Space, brooklyńskim kolektywie DIY video art.
Scott Kiernan (US)
Scott Kiernan jest artystą multidyscyplinarnym, mieszkającym i pracującym w Nowym Jorku. W jego pracach wideo, fotografiach i instalacjach elementy elektroniczne i fotograficzne współdziałają ze sobą, zajmując się własną materialnością i rodzajami dystrybucji. Szczególnie interesuje go sposób, w jaki znaczenie zmienia się poprzez etapy translancji za pomocą technologii, mowy i składni. Był założycielem i współdyrektorem Louis V E.S.P., galerii prowadzonej przez artystów i przestrzeni dla performansu na Brooklynie w Nowym Jorku (2010–2012), a obecnie E.S.P. TV (od 2011 do dziś), wędrownego studia telewizyjnego, które bada wizualność jako medium współpracy nadawczej. Projekt ten zapoczątkował również UNIT 11, program rezydencji oparty na transmisji, działający z byłego wozu transmisyjnego, przekształconego w mobilne studio elektroniczne. Kiernan kieruje także kolektywem Various/Artists, w ramach którego powstają audiowizualne wydawnictwa artystów pracujących w różnych mediach. Wystawiał i performował na międzynarodowych scenach, w takich miejscach jak Museum of Modern Art, New Museum, Museum of Arts and Design, Swiss Institute/Contemporary Art, Storefront for Art and Architecture, Whitney Museum of American Art, PERFORMA, Harvard Art Museums, P.S.122, Anthology Film Archives, Mixed Greens, Ballroom Marfa, Yerba Buena Center for the Arts oraz Center for International Contemporary Art w Rzymie.
Jen Kutler (US)
Jen Kutler jest multidyscyplinarną artystką i performerką. Modyfikuje znalezione przedmioty, które są kulturowymi wyznacznikami władzy, gender, queeru i intymności, tworząc nietypowe instrumenty i rzeźby. W swoich performansach wykorzystuje wiele stworzonych przez siebie instrumentów, które łączą się z immersyjnymi nagraniami terenowymi, aby eksplorować powszechne i rozbieżne doświadczenia związane ze znajomymi tonami społecznymi w immersyjnych środowiskach dźwiękowych i medialnych.
Eric Lennartson (US)
Eric Lennartson jest artystą oscyloskopowym, kompozytorem i improwizatorem mieszkającym w Los Angeles. W swojej pracy audiowizualnej wykorzystuje analogowe oscyloskopy, stare elektroniczne urządzenia testujące. Podczas performansu przesyła dźwięki z komputera bezpośrednio do oscyloskopu i zestawu głośników jednocześnie. W ten sposób dźwięk i obraz tworzą pętlę sprzężenia zwrotnego. Chociaż dźwięki tworzą obrazy, obrazy mają bezpośredni wpływ na tworzenie dźwięków. Efektem jest nieobiektywny obraz, który wchodzi w interakcję z gęstym szumem, pulsującymi tonami i niestabilnymi bitami. Poprzez tę interakcję artysta bada punkty styczne pomiędzy tym, co analogowe i cyfrowe, jak również różne perspektywy i znaczenia właściwe dla dźwięku i obrazu. Lennartson uzyskał tytuł magistra w dziedzinie performansu i kompozycji w California Institute of the Arts oraz tytuł licencjata w dziedzinie gry na perkusji na University of North Texas. Jego prace były prezentowane na Vector Hack Festival w Rijece (Chorwacja), Music For Your Inbox, a także można je zobaczyć jako część instalacji w Meow Wolf’s Omega Mart w Las Vegas.
Robert B. Lisek (PL/CZ)
Robert B. Lisek jest artystą, matematykiem i kompozytorem, który specjalizuje się w systemach, sieciach i procesach (obliczeniowych, biologicznych, społecznych). Jest zaangażowany w wiele projektów koncentrujących się na sztuce medialnej, kreatywnym opowiadaniu historii i sztuce interaktywnej. Czerpiąc z postkonceptualnej sztuki, sztuki oprogramowania i meta-mediów, jego prace celowo wymykają się kategoryzacji. Lisek jest pionierem sztuki opartej na sztucznej inteligencji i uczeniu maszynowym, kompozytorem muzyki współczesnej, autorem wielu projektów i partytur na pograniczu muzyki spektralnej, stochastycznej, konkretnej, musica futurista i noise.
Alberto Novello – JesterN (IT)
Alberto Novello a.k.a. JesterN w swojej praktyce wykorzystuje znalezione lub zdekontekstualizowane urządzenia analogowe do badania związków pomiędzy światłem i dźwiękiem w formie kontemplacyjnych instalacji i performansów. Naprawia i modyfikuje narzędzia z naszej analogowej przeszłości: oscyloskopy, wczesne konsole do gier, analogowe miksery wideo i lasery. Pociągają go ich wewnętrzne ograniczenia i silne „osobowości“: płynny ruch wiązki, żywe kolory, nieskończona rozdzielczość, brak klatkowania i estetyka linii. Używając tych zapomnianych urządzeń, eksponuje publiczności estetyczne różnice między wszechobecnymi projekcjami cyfrowymi a wibracją analogowych wiązek, angażując je do refleksji nad społeczno-politycznym wpływem technologii w namyśle nad technologizacją: co oznacza „stare“ i jaką wartość naprawdę wnosi „nowe”. Jego produkcje w postaci spektakli, rozmów, referatów i kompozycji były prezentowane m.in. w Centre Pompidou w Paryżu, Art Basel, Museo Reina Sofia w Madrycie, Ars Electronica w Linzu, Amsterdam Dance Event, Venice Biennale, New York Computer Music Festival, Bozar Bruxelles, BOA Biennale Porto, Rewire Festival Den Haag, Glasgow Contemporary Art Center, Dom Moskow, Seoul International Music Festival, Rome University of Fine Arts. Wydawał płyty dla
Staalplat, Bowindo, Elli Records, Dobialabel, Setoladimaiale,
Ante-Rasa i Creative Sources. Jest absolwentem fizyki jądrowej na Uniwersytecie w Trieście, ukończył Master Art Science Technologies u Jeana Claude’a Risseta, uzyskał tytuł doktora na
Technische Universiteit Eindhoven u Armina Kohlrauscha, ukończył studia z zakresu muzyki elektronicznej w Instytucie Sonologii, Den Haag Conservatory. Pracował dla Texas Instruments, Philips Research i Auro Technologies tworząc oprogramowania dla ich aplikacji audio. Asystował Alvinowi Lucierowi, Davidowi Behrmanowi, Nicholasowi Collinsowi i Trevorowi Wishartowi. Improwizował z Evanem Parkerem, Butchem Morrisem, Karlem Bergerem. Był profesorem gościnnym m.in. w Sussex University, MICA Baltimore, SAIC Chicago, Tallin University, Den Haag Conservatory, Turin Conservatory, IEM Graz, Champaign-Urbana University, CMMAS Mexico.
Monica Panzarino (US)
Monica Panzarino (1979, New York, NY) is a video artist and educator. Her video, performance, and installation works combine real-time image and sound processing with a feminist, and often humorous, critique of American popular culture. Panzarino received a Master of Fine Arts from the School of the Art Institute of Chicago in 2011, and a Bachelor of Fine Arts from the New York State College of Ceramics at Alfred University in 2002. Her work has exhibited widely both nationally and internationally at venues including Ars Electronica in Linz, Austria, European Media Art Festival in Osnabrück, Germany, WRO Media Art Biennale in Wroclaw, Poland, Winnipeg Underground Film Festival in Winnipeg, Canada, Vanity Projects in New York, NY, Phase Space in Brooklyn, NY, Museum of Contemporary Art Chicago, Chicago Underground Film Festival, and Athens International Film + Video Festival in Athens, OH. She has been an artist-in-residence at Outpost Artist Resources in Queens, NY, the Experimental Television Center in Owego, NY, Signal Culture in Owego, NY, and Institute for Electronic Arts in Alfred, NY. Her videos are distributed by Vtape in Toronto, Canada. Panzarino lives and works in Queens, NY.
Krzysztof Pawlik (PL)
Krzysztof Pawlik zajmuje się sztuką audiowizualną od początku lat 90. Jest autorem licznych prac z zakresu sztuki wideo oraz instalacji i performansu, które były prezentowane na festiwalach i wydarzeniach artystycznych w Polsce i za granicą. Zrealizował również wiele projektów dźwiękowych i wizualnych dla scen teatralnych. Pracuje w technikach analogowych, cyfrowych i hybrydowych, choć ostatnio interesuje go głównie tworzenie obrazów i dźwięków za pomocą napięciowo sterowanych systemów modularnych. Do produkcji i transformacji sygnałów audio i wideo używa generatorów, oscylatorów, filtrów i innych zewnętrznych narzędzi i urządzeń, traktując obraz i dźwięk jako równorzędne elementy struktury dzieła. Oprócz modularnej syntezy audio i wideo do tworzenia swoich prac wykorzystuje również sprzężenia zwrotne i glitch, przesterowanie obrazu i dźwięku oraz inne techniki nadające kształt dźwiękom i rezonans obrazom.
Porcelain Crush (US)
Porcelain Crush to artysta grający ambientową muzykę elektroniczną, pochodzący z Fort Wayne w stanie Indiana, w USA.
Alfonso Pretelt (CO)
Muzyk i artysta interdyscyplinarny. Początkowo kształcił się w dziedzinie muzyki i kompozycji elektroakustycznej oraz kinematografii. Jego zainteresowania wielorakimi możliwościami dźwięku i form percepcyjnych doprowadziły go do transpersonalnych poszukiwań w zakresie materializacji ducha i uduchowienia świadomości. Jego prace i produkcje wideo miały premiery na wielu festiwalach w Europie i Ameryce Łacińskiej: Filevideoart, MAMM Museum Of Modern Art w Medelin, Insonora w Hiszpanii, Understand Visual Music w Brazylii, Musikhögskolans Konsertserie w Szwecji, Manizales Image Festival i wielu innych. W Ideofonía Ancestral, projekcie rozwijanym w Buenos Aires w Argentynie od 2011 do 2014, Pretelt skupia się na poszukiwaniach relacji ciało-interfejs, łącząc gest i fonetyczny dźwięk w synkretycznej zabawie, zamienionej na wideo i performans. Promuje doświadczenie i nauczanie głębokiego słuchania. Dyrektor i założyciel wirtualnego magazynu Ideofónica.
Kit Young (US)
Kit Young buduje systemy wideo, przeznaczone do improwizacji. Występuje we współpracy z innymi artystami medialnymi. Chociaż jego prace wykorzystują techniki nowych mediów, praktyka ta jest zakorzeniona w tradycji kina eksperymentalnego, w którym chodzi o percepcję, świadomość, sprawiedliwość społeczną i humor. Używa sztuki jako środka do restrukturyzacji rzeczywistości w celu umożliwienia wprowadzania zmian. Kit wystawiał i performował lokalnie, w kraju i za granicą, ostatnio na FU:BAR (Chorwacja), Elastic Arts (USA) i na 60. festiwalu filmowym w Ann Arbor.
Partnerzy
